ವಾಸನಾ ತ್ಯಾಗ - Sacrifice of desires

 Study Circle- ಚಿಂತನಾ ಸರಣಿ -24 ದಿ.06-01-23

(ಪ.ಪೂ.ಗುರುಗಳ ಪ್ರವಚನದಿಂದ)

卐卐卐卐卐卐卐卐卐卐卐卐卐卐卐卐卐卐

"ವಾಸನಾ ತ್ಯಾಗ"ಚಿಂತನೆಗೂ ಮೊದಲು,ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ನಾವು ಅಥವಾ ಮನುಷ್ಯರು ಎಷ್ಟು ಅವಸ್ಥೆಗಳ ಮೂಲಕ ಜೀವನ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೇವೆ ಇವುಗಳ ಕುರಿತು ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ಚಿಂತನೆ ಮಾಡೋಣ.

ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಜಾಗೃತ ,ಸ್ವಪ್ನ ಹಾಗೂ ಸುಷುಪ್ತಿ

ನಂತರ ಕೊನೆಯ ಹಾಗೂ ಉನ್ನತ ಅವಸ್ಥೆ ಅಂದರೆ

ತುರೀಯ ಅವಸ್ಥೆ.ಈ ಜಾಗೃತ ಅವಸ್ಥೆಯಲ್ಲೂ ಕೂಡಾ

ನಾವು ಮನುಷ್ಯರ ತರಹ ವರ್ತನೆ ಮಾಡುವುದು

ಅಂದರೆ ಉದಾರತನದಿಂದ ಜೀವನ ಮಾಡುವುದು

ಅಂದರೆ , ಇದರಲ್ಲೂ, ಪಾಶವೀಯ ಗುಣದಿಂದ,

ಮಾನವೀಯ ಗುಣಕ್ಕೆ ನಂತರ ದೈವೀ ಗುಣಕ್ಕೆ

ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಪರಿವರ್ತನೆ ಆಗಬೇಕು.

ಎಂತೆಂತಹ ವಿದ್ಯಾವಂತರಿರುತ್ತೇವೆ, ಆದರೆ ನಡೆದುಕೊಳ್ಳುವದು ಮಾತ್ರ ಪಶುವಿನ ತರಹ ಇರುತ್ತದೆ.

ಇಲ್ಲಿ ಯಾರ ನಿಂದೆ ಅಥವಾ ಮನಸ್ಸು ನೋಯಿಸುವ

ವಿಚಾರ ನಮಗಿಲ್ಲ.ಆದರೆ ಗುಣಗಳ ಚಿಂತನೆಯ

ದೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಹೇಗೆ ಹೇಗೆ ಜೀವನ ಮಾಡುತ್ತ ಇರುತ್ತಾರೆ,

ಎಂದರೆ ,ನನ್ನ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಅನುಭವ ಹೇಳುತ್ತೇನೆ,

ನಾನು ಅನಿವಾರ್ಯವಾಗಿ ನಮ್ಮ ಮನೆಯಿಂದ

ಕೆಳಗೆ ನೆರಳು ಇರುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಖಾಲಿ ಇರುತ್ತದೆ ಎಂದು

ಕಾರ ಪಾರ್ಕ ಮಾಡಿದಾಗ, ಅಲ್ಲಿನ ದೊಡ್ಡ ಕಂಪೌಂಡ

ಇರುವ ಉತ್ತಮ ವಿದ್ಯಾವಂತ ಸುಶಿಕ್ಷಿತ ಮನೆಯವರು

ದಿನಾಲೂ ಕಾರಿನ ಮೇಲೆ ಕಸ ಹಾಕಿಸುತ್ತಿದ್ದರು.

ಅಲ್ಲಿ ಯಾರೂ ವಾಹನ ನಿಲ್ಲಿಸಬಾರದು, ನಿಜವಾಗಿ

ಅವರಿಗೆ ಯಾವದೇ ರೀತಿಯ ತೊಂದರೆ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೂ

ತಮ್ಮ ಕಂಪೌಂಡ ಪಕ್ಕ ಅನ್ನುವ ಕಾರಣದಿಂದ ಹೀಗೆ

ಮಾಡುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ಪರಿಚಯದವರೊಬ್ಬರು ನನಗೆ

ಹೇಳಿದರು.ಇದು ಎಂಥ ನಡವಳಿಕೆ ವಿಚಾರ ಮಾಡಿರಿ.

ಹೀಗೆ ಒಂದು ಅನುಭವ ಆದರೆ, ನನ್ನ ಕೆಲಸದ ನಿಮಿತ್ತ

ಮಿತ್ರರೊಬ್ಬರಿಗೆ ಕರೆ ಮಾಡಿದಾಗ ,ಅವರಿಗೆ ಯಾವದೇ

ರೀತಿಯ ಸಂಬಂಧ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಅವರು ಕರೆದು 

ಸಹಾಯ ಮಾಡಿದರು.ಇದು ಉದಾರತನದ 

ಮಾನವೀಯ ಭಾವ ಆಗಿರುತ್ತದೆ.ನಾನು ಧನ್ಯವಾದಗಳನ್ನು ಹೇಳಿದಾಗ ಅವರು ಯಾರಾದರೂ

ಸಹಾಯ ಕೇಳಿದಾಗ ,ಕೈಲಾದಷ್ಟು ಸಹಾಯ ಮಾಡುವದು ನನಗೆ ಸೇರುತ್ತದೆ ಎಂದು ಹೇಳಿದರು 

ಇದು ಮಾನವೀಯ ಭಾವನೆ ತೋರಿಸುತ್ತದೆ.

ಇನ್ನು ದೈವೀ ಗುಣದ ಅನುಭವ ಸತ್ಪುರುಷರ

ಜೊತೆ ಬರುವ ಅನುಭವ ಆಗಿರುತ್ತದೆ.ಔದಾರ್ಯತೆಯ

ಉನ್ನತ ಮಟ್ಟದ ಅನುಭವ ಅಲ್ಲಿ ಬರುತ್ತದೆ.

ತಮ್ಮದು ಏನೇ ಆಗಲೀ ಇನ್ನೊಬ್ಬರಿಗೆ ಒಳ್ಳೆಯದೆ

ಆಗಬೇಕು.ಇದು ದೈವೀ ಗುಣ ಆಗಿರುತ್ತದೆ.

ಈಗಾಗಲೇ ನಾವು ಜಾಗ್ರತ, ಗುಣದ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ

ಸ್ವಪ್ನ ಹಾಗೂ ಸುಷುಪ್ತಿ ಮಿಥ್ಯಾ ಅನಿಸುತ್ತವೆ,

ಸುಷುಪ್ತಿಯಲ್ಲಿ ಇದ್ದಾಗ ಜಾಗ್ರತ ಹಾಗೂ ಸ್ವಪ್ನ

ಮಿಥ್ಯಾ ಅನಿಸುತ್ತವೆ ಇದರಂತೆ ಸ್ವಪ್ನಾವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ

ಜಾಗ್ರತ ಹಾಗೂ ಸುಷುಪ್ತಿ ಮಿಥ್ಯಾ ಅನಿಸುತ್ತವೆ.ಇದು

ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಅನುಭವ ಆಗಿರುತ್ತದೆ.ಈಗ ನಮ್ಮ

ಧ್ಯೇಯ ಭಗವಂತನ ದರ್ಶನವಾಗಿರುತ್ತದೆ.ಅಂದರೆ

ಅಖಂಡ ಸಮಾಧಾನ, ಅಖಂಡ ಆನಂದದ ಅನುಭವ

ಪಡೆಯುವದೇ ನಮ್ಮ ಗುರಿಯಾಗಿರುತ್ತದೆ.ಅಂದರೆ

ಸಮಾಧಾನದ ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡುವದು ನಮ್ಮ ಸಾಧನೆ

ಆಗಿರುತ್ತದೆ.ಭಗವಂತನು ನಮ್ಮ ಅಂತರಂಗದ ಆಳದಲ್ಲಿ

ಇರುವದರಿಂದ ನಾವು ಹೊರಗಿನಿಂದ ಒಳಗೆ

ಅಂದರೆ ಹೊರಗೆ ಓಡುವ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಹಿಡಿದು ,ಒಳಗೆ

ಎಳೆದು ಭಗವಂತನ ಕಡೆಗೆ ಹೋಗುವದು ಈ 

ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಸಾಧನೆ ಆಗಿರುತ್ತದೆ.ಅಂದರೆ ತುರೀಯ

ಅವಸ್ಥೆಯ ಅನುಭವ ಪಡೆಯುವದೇ ಈ ಎಲ್ಲ 

ಸಾಧನೆಗಳ ಗಮ್ಯ ಸ್ಥಾನವಾಗಿರುತ್ತದೆ.ಈ ತುರೀಯ

ಅವಸ್ಥೆಗೆ ಹೋಗುವಾಗ ನಾನಾ ರೀತಿಯ ಅನುಭವಗಳು ಬರುತ್ತವೆ.ಮೊದಲು ಇದ್ದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಸಮಾಧಾನದಿಂದ ಇರುವ ಅಭ್ಯಾಸ

ಮಾಡಬೇಕು.ನಿಧಾನವಾಗಿ ಜಗತ್ತಿನ ಮೌಲ್ಯ, 

ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ಏನಿದೆ ಅದು ನಮ್ಮ ದೃಷ್ಟಿ

ಆಗಬೇಕು.ಇದು ಬಹಳ ಕಠಿಣ ಇರುತ್ತದೆ.

ನಾಮಸಾಧನೆಯಿಂದ ಯಾವಾಗ ದೇಹಮನಸ್ಸಿನ

ಗಂಟು ಯಾವುದನ್ನು ಚಿಜ್ಜಡ ಅನ್ನುತ್ತಾರೊ, ಅದು

ನಿಧಾನವಾಗಿ ಕಳಚತೊಡಗುತ್ತದೆ.ಆಗಲೆ ನಮಗೆ 

ಬೇರೆ ಬೇರೆ ತರಹದ ಅನುಭವಗಳು, ನಾನಾ

ರೀತಿಯ ದರ್ಶನಗಳು ಆಗುತ್ತವೆ.ಇದು ಎಲ್ಲರಿಗೂ

ಒಂದೇ ರೀತಿ ಆಗುವದಿಲ್ಲ.ಯಾವಾಗ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ

ಚಿತ್ತಶುದ್ಧಿಯಾಗಿ, ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸು ಭಗವಂತನೊಂದಿಗೆ

ತಾದಾತ್ಮ್ಯ ಆಗುತ್ತದೆಯೊ ಆವಾಗ ಸಮಾಧಿ ಅವಸ್ಥೆಯ

ಅನುಭವ ಬರುತ್ತದೆ.ಈ ಅವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ನಮಗೆ ಈ

ಜಗತ್ತು ಇದ್ದರೂ ಅಷ್ಟೆ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಅಷ್ಟೆ ,ಅಂದರೆ

ಜಗನ್ಮಿಥ್ಯಾ ಎಂದು ಹೇಳುವದರ ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷ ಅನುಭವ

ಬರುತ್ತದೆ.ಇದರ ಅಪ್ರತಿಮ ಉದಾಹರಣೆ ಶ್ರೀ

ಮಹಾರಾಜರು ಹೇಳಿರುತ್ತಾರೆ.ತಂದೆ ಮಗ ಕೂಡಿ ಸಕ್ಕರೆ

ಗೊಂಬೆ ತರಲು ಅಂಗಡಿಗೆ ಹೋದಾಗ, ತಂದೆ

ಹೇಗೆ ಕಿಲೊ ಎಂದು ಕೇಳಿದರೆ, ಮಗ ನನಗೆ ,ಆನೆ, ಒಂಟೆ

ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಗೊಂಬೆಗಳ ಹೆಸರು ಹೇಳಿ ಅವೆಲ್ಲ ಬೇಕು

ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾನೆ.ಇಲ್ಲಿ ಆ ಮಗನ ಮನೋ ಭೂಮಿಕೆ

ಏನು ಇದೆಯೋ ಅದು ನಮ್ಮ ಸದ್ಯದ ಭೂಮಿಕೆ

ಆಗಿದೆ.ಅಂದರೆ ಇಂತಹ ಮನೆ ಬೇಕು, ವಾಹನ ಬೇಕು,

ಅದು ಬೇಕು ,ಇದು ಬೇಕು ಎಂದು ನಾವು ಅಂದರೆ,

ಸತ್ಪುರುಷರು ಹೀಗೆಲ್ಲ ಬೇಕು ಎಂದು ಹೇಳವುದಿಲ್ಲ.

ಅವರಿಗೆ ಅದರ ಸರಿಯಾದ ಆಕಲನ ಇರುತ್ತದೆ.

ಈಗ ನಮಗೇಕೆ ಇದು ಸಾಧಿಸುವದಿಲ್ಲ ಅಂದರೆ,.ವಸ್ತು ಸ್ಥಿತಿ ಜಾಗ್ರತ ಅಂದರೆ ದೃಶ್ಯದ್ದು ಇದೆ, ಆದರೆ ಧ್ಯೇಯ

ಸ್ಥಿತಿ ಅದೃಶ್ಯ, ಅವ್ಯಕ್ತ, ಅಮೂರ್ತ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಇದೆ.

ಈ ದೃಶ್ಯದಿಂದ ಅಮೂರ್ತ ಅವ್ಯಕ್ತದ ಕಡೆಗೆ

ಹೋಗುವದು ಎಂದರೆ ದೃಶ್ಯ ಜಗತ್ತಿನ ಮೌಲ್ಯ 

ಬದಲಾವಣೆ ಆಗುತ್ತ ಹೋಗುವದು.

ಸಮಾಧಾನದಿಂದ ಇದ್ದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಇರುತ್ತ ಇರುತ್ತ

ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ರಹಿತ ಸಮಾಧಾನ ಹೊಂದುಬೇಕು.ಇದು

ಅತ್ಯಂತ ಸೂಕ್ಷ್ಮ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆ ಆಗಿರುತ್ತದೆ.ನಾಮದ ಅಭಿರುಚಿ, ನಾಮದಲ್ಲಿ ಮನಸ್ಸು ರಮಿಸುವಿಕೆಯ ಪ್ರಮಾಣ ಹೇಗೆ ಹೇಗೆ ಹೆಚ್ಚುತ್ತ ಹೋಗುವದೋ 

ಹಾಗೆ ಸಮಾಧಾನದ ಪ್ರಮಾಣ ಏರುತ್ತ ಹೋಗುವುದು.

ಇದನ್ನೇ ಹೇಗೆ ಸಾಧಿಸುವದು, ? ಇಲ್ಲಿಯೇ ವಾಸನಾ

ತ್ಯಾಗದ ಚಿಂತನೆ ಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ!!.....

ಅವಧೂತ ತನಯ

*"ಜಾನಕಿ ಜೀವನ ಸ್ಮರಣ ಜಯ ಜಯ ರಾಮ"*

ॐॐॐॐॐॐॐॐॐॐॐॐॐॐॐॐॐॐॐ